dagboekfragment

Ik hou van mij precies zoals ik ben in alle kracht en grootsheid.

Politiek vervreemd van mensen. Ik heb geen mening.

Waar is ie, die interesse, ik kan niet verder dan mijn eigen zieltje kijken.

Ben zo druk met mezelf bezig. Dat vind ik slecht.

Zie, een oordeel. Het is niet goed. Depressie lijkt de klok te slaan.

Vanaf wanneer eigenlijk? Amsterdamse bos op die regenachtige dag,

maar dat hielp trouwens: mediteren, bewegen, natuur.